Ходай бүләк иткән тагын бер көн
Тәрәзәмнән мине елмая.
Күңел генә бары уяналмый,
Сорый һаман: "кызым, кызым, син кайда?"

Җиргә назын, дымын бүләк иткән
Язгы яңгыр төнлә явып киткән.
Беләм, беләм күпме көннәр үткән
Түзсен генә, түзсен йөрәк - сине көткән...

Айкаем, йолдызларым,
Миңа ярдәм итегез!
Ерактагы кызыма
Миннән сәлам илтегез!!!

Әйтегез, сагына, дип,
Еракта әтикәең.
Бергә безгә булырга,
Аз калды, тик көтәек...

Язлар җиткән диеп тормый,
Ачы җилләр һаман уйный.
Әйтерсең лә буран түгел,
Гүя минем күңлем дулый...

Үтәр кыенлыклар, түзик бераз -
Тагын килә бит җиребезгә яз!

Йөрәккәем әрни, кызыкаем, диеп-
Син дә янасыңдыр, йолдызкаем, минем.